Kanser;
Biliriz ama sadece başkalarına olur zannederiz hep; kendi başımıza gelebileceğini asla düşünmeyiz.
Bana öyle geldi ki, sanki bütün hayatımı bir atlı karınca üzerinde geçirmiştim: İlk başlangıç anından beri beyaz at bana düşmüştü ve onun üzerinde keyfimce alçala yüksele dönerken - bunu ilk kez o anda farketmiştim - kimse bana biletim olup olmadığını sormamıştı. Hayır. Gerçekten de biletim yoktu. Tamam; şimdi kontrolör gelmişti ve bedelini ödüyordum; eğer işler yolunda giderse, belki... Atlıkarıncada bir tur daha atabilirdim.
Nihayetinde her şey bir sınava tabi tutuluyor: Düşünceler, amaçlar, anlaşıldı sanılan dersler, başarıldı sanılan ilerlemeler... Üstelik bu sınav tek bir kağıt üzerinde yapılıyor: İnsanın kendi hayatı. Daha iyi bir insan olmadıysan, dünyevi nesnelerden uzaklaşmadıysan , bedenin arzu, gereksinme ve duyularından bağımsız olamadıysan , saatler boyunca dizlerinin üstünde meditasyon yapmak ne işe yaramıştır ki?
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.