Güvercinim...
“Kalemi cesur ve üslubu engin yani her sözcüğünde ne olursa olsun,en boş,en sıradan,seviyesiz sözcüğünde bile kendine özgü bir üslup var…” 
İnsancıklar
Ben 
Fyodor Dostoyevski üslubunu böyle anlatamazdım adam kendini anlatmış ben alıntıladım artık.
Makar ve cancağızı, güvercini Varenka. İki yoksul insan. Yoksulluğun, hüznün, sevginin ,gururun, utancın, fedakarlığın, karşılıksız sevmenin, ve kopmak istemeyişin hikayesi…
Hikaye bu ama psikoloji doktoru bize (yani modu düşük olanlara ilaç dağıtıyor alırsan güvercinim.)
“Aşırı hayalperestim ve bu beni kurtardı” İnsancıklar Zordayken hayal kurun çokça diyor güvercinim…
“Her şeyi fazla ciddiye alıyorsunuz, bu yüzden de mutsuz oluyorsunuz.” İnsancıklar ben katılıyorum güvercinim ya sen?
Yetmiyor saptamalar yapıyor bizlere güvercinim ; “kendinize en yakın bildiğiniz,yardım beklediğiniz insanlardan sadece kötülük gördünüz.” İnsancıklar
Mektuplar sanki sizlere yazılmış gibi hissedebilir zorda kalan siz oluveriyorsunuz bir anda.
“Ben kendim okumadım, ama burada çok övüyorlar.” İnsancıklar Bu kitap o kitap güvercinim sende oku…
·
8 plus 1
·6k views
Geçenlerde okuduğum bir yazı üzerine bu incelemeyi de okuyunca yazmak istedim. İnsanciklar, Dostoyevski'nin ilk eseriymis. Bu eserini kontrol etmesi için arkadaşına götürmüş(Belinski) ve bu arkadaşı çok zor beğenen biriymiş. Eğer arkadaşı bu kitabına olumsuz bir görüş sunsaymiş belki de Dostoyevski'nin yazarlık serüveni başlamadan bitecekmiş.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.