Tahsin Yücel’den okuduğum ilk kitaptı. Anlatımdaki ironik dili çok sevdiğimi belirterek başlamak isterim. Hiç bilmediğim, dilimizde belki de unutulmaya yüz tutmuş kelimeler not aldım kendime: kenterleşmek, çevren açmak, eytişim, sası bir koku, anıştırma, uzam içinde, gönderge, cimdallı, çift uskur… gibi. Yerelden evrensele ulaşamaya çalışmış,
