usul usul vuruyor yüreğime
kar tanesi
bir elinde kağıt öbür elinde kalem
sessiz sessiz yol alıyorsun yanımda
bir o kadar da fırtına koparıyorsun içimde
tıpkı kalemin kağıda her değişinde oluşan o kara çizik gibi
yüreğimde derin bir yara açıyorsun
elimi uzatsam değecek,elimi uzatsam üzerime yağacaksın