“İnsanlar kendilerine acıdıkları ölçüde başkalarına acırlar. Mutsuzluk ya da çirkinlik, bakmaya dayanamayacakları aynalardır. Bense kendime en ufak bir acıma duymuş değilim. Savaş çıkarsa göreceksiniz. Açlığa, acıya gık demeden nasıl sizden daha iyi katlandığımı. Aşağılamalara da. Sanır mısın ki, yolumun üzerindeki Truvalı kadınların neler söylediklerini duymuyorum! Orospu gibi görüyorlar beni. Ve sabahları gözlerimin bulanık olduğunu söylüyorlar. Doğru ya da yanlış. Umurumda değil, öylesine umurumda değil ki!”
Sayfa 75Kitabı okudu
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.