Gözlüğüm olmadı mı ne güzel yaşıyorum,
Tabelaları görmüyor bilmeden geniziniyorum.
Yolda bir yabancı arkamdan sesleniyor
Sonradan yabancı olmadığını anlıyorum.
Görmemezlikten geliyor, duymamış gibi kaçıyorum.
Arabanın içinde adam
Benim yolun ortasında olmama kızıyor
Pek muhtemel gözünü kaşıyor,
Tüm bunlar oluyor bitiyor.
Birinin omuzuna çarpıyorum
Kaşları çatık anlıyorum
Ordan da kaçıyorum hemen
Etiketleri okuyamıyor
Resimleri seçemiyorum
Yüzlerce suret
Yakınıma gelince anlam kazanıyor
En azından kimseyi kişisel yargılamıyorum.
Dünya "Cehennem" dir diyip
Ahmet Arif okumaya devam ediyorum...