Düzelir inşAllah...
Mümtaz kendi sıkıntılarının hikâyesiyle başkasını teselli etmek isteyen bir adamın sözünün bir türlü bitmeyeceğini birkaç defa tecrübe etmişti.
Üzülme, hepsi düzelir, hepsi düzelir... diye ayrıldı..
Bunlar kendisinden çok yaşlılardan öğrendiği sözlerdendi. Belki de böyle olduğu için senelerce kullanmaktan garip bir inatla çekinmişti. Fakat şimdi bu adamın ıstırabı karşısında kendiliğinden dilinin ucuna geliyorlardı. "Bir medeniyetin hayat felsefesi" diye düşündü... "Her cins hadise bir başka türlüsünü davet eder. Demek ki sade ıstıraplarımız, üzüntülerimiz değil, tesellileri, mukavemet çareleri de miraslarımızın arasında..."
Sayfa 53Kitabı okudu
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.