İran'ın Gürpınar'ı Aştiyan. İranlıların tabiriyle Aştiyan şehristani yada Şehristani Aştiyan. Evirsen de çevirsen de Aştiyan işte. Bu güzide kasaba da 4 aylık kalışım içinde güzel bir anım oldu. Medrese de kaldığım dönemler Cumartesi ve Pazar günleri denk geldiğim Azerbaycanlı bir arkadaşa kuyruk olup çarşıya çıkıyordum. Çünkü kendime güvenim yoktu ama fark etmeden Farsça'yı çözmüştüm. İran'da zaten Türkçe konuşsan da fark etmez. Haftasonu Azerbaycanlı bir arkadaşla çarşıya çıktık ve birkaç sokak ötede bir fırına gittik. Bu fırını Azeri karı koca işletiyor. Birde 10, 11 yaşlarında oğulları var. Fırında duvarlar fayans, tavan ve duvarın bir kısmı kahverengi tonlarında. Bir de aile de öyle bir hava, mekân da öyle bir atmosfer var ki hem hipnoz oluyorsun hemde sanki bir portala girmişsin ta 1800 bilmem kaçlı yıllara gitmişsin gibi hissedersin. Aile de kahverengine yakın birazda sakin tonlarda kıyafet giyinmişler. Adama baksan kendine çeki düzen veresin geliyor istemsiz eşine baksan ayrı bir çeki düzen veresin geliyor. Ekmek istiyorsun arkadaş ekmek gelene kadar sanki bilmeden bir romana dahil olmuş karakter gibi hissediyorsun kendini. Ha bende şairim acımdan ölsem oturur haftalarca o çifte baka baka şiir yazmaya meyilliyim durduk yere felâket ilham veriyorlar. Kaçış yok o aileye bakan mahallenin delisi bile şair kesilir. Adamlar enterasan bir şekilde hipnoz ediyorlar. Arkadaşla ekmeği aldık sakince dışarıya çıktık ve "oh çok şükür gerçek hayata döndük" diyesimiz geldi.
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.