Örgütlenmiş dinlerin tarihine baktığımızda, bu dinlerin aşırı iki uca doğru gelişmeye doğru bir eğilim gösterdiğini görüyoruz: bir uçta mistik ve bireysel olan dinler, diğer bir uçta ise yasa koyucu ve örgütlenmiş dinler. Derinden ve gerçekten inanan kimseler, bu uç eğilimleri kendi içlerinde kolayca ve kendiliklerinden bütünleştirebilmektedirler.
Kişinin içinde yetişmiş olduğu dinsel yapılar, ayinler ve sözel kalıplar kendisi için köklü ve sembolik anlamlar taşıyan arketipsel birleştirici unsurlar olarak kalabilmektedirler. Böyle bir kişi kendi yandaşlarının ifade ettiği ve gösterdiği hareket ve davranışları göstermekle beraber, asla birçoğunun yaptığı gibi bunların gerçek anlamlarını salt davranışsal bir tutuma indirgememektedir. Birçok insan ise, özel dini deneyimlerini ya unutmakta ya da bırakmaktadır. Ve dini, alışkanlıklardan, dogmalardan oluşan, bu nedenle yasa koyucu olan, bürokratik, basmakalıp, boş ve hatta din dışı bir şey olarak tanımlamaya yönelmektedirler.
Sayfa 8 - Kuraldışı YayınlarıKitabı okudu
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.