Kendimize köpeğin "sahibi" deriz ama kim kendisine kedinin "sahibi" demeye cüret edebilir? Köpeğe sahibizdir, bizim yanımızda bir köle ve bizden aşağı bir yaratık olarak durur çünkü biz öyle olmasını isteriz. Ama bir kediyi eğleriz; konuğumuz ve eşitimiz olarak şöminemizi süsler çünkü o öyle ister. İnsanı ilahlaştırmak kanında olan köpeğin saçma bir şekilde ilahlaştırılan sahibi olmak övünülecek bir şey değildir. Ama kendi kendinin efendisi olan ve daha uygun ve ilginç birini bulsa o kişiyi tercih edebilecek filozof ruhlu kedi tarafından arkadaş ve sırdaş olarak seçilmek, işte bu oldukça belirgin bir övgüdür