Gönderi

İnsan yaşamanın anlamını besbelli bir sırada - hepimizin gelip dayanacağı bu ayrılış [ölüm] anı sırasında- anlıyordur. Ne çılgınlıklar yapmadı. ne günahlar işlemedi! Bu ihtiyarın yaradılışındaki zayıf noktaları, inatçılıklarını benim kadar kimse bilmez. Çünkü, bu üzgün, deli çocukta - kendimde - aynı huyları daha şimdiden görüyorum. Bu huylar bana ondan geçti. Gene de bunları, kişiliğin bu tortulu derinliklerini savunuyorum. Çünkü ben de, daha şimdiden, tıpkı büyükbabam gibi, insanların tanıdıkları kanunları kuşkuyla karşılamaya başladım. Kötülük edememek herkese karşı iyi yürekli davranmak, hoşa gitmeye çalışmak gibi, insanın yüceliğini sağlayan birtakım erdemler belki de acı verici yüzlerce günahı bile geride bırakan şeylerdi.
Sayfa 380 - AMAÇ Temel Yayınları, 1986Kitabı okudu
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.