Şermin Yaşar’dan iyi bir tercih oldu. Okurken çok yerde etkilendim, üzerine düşündüm. Yazarın kalemi beni şaşırtmadı, yeni kitabı yine harikaydı fakat bu sefer farklıydı.. Kitapta 1 baba, 3 oğlu ve onların eşleri.. birbirine bağlı bir aile hikâyesi okuyacağınızı sanıyorsanız, yanılırsınız. Kitabın kahramanları hepsi kendi hikâyesini anlatıyor. Kendi bakış açılarına göre hepsi sanki haklı. Hepsine hayat farklı açılardan darbe vurmuş. Hepsinin bir diğeri hakkında ne düşündüğünü merak ederek okuyacaksınız.. İnsanın içinde büyüdüğü aile o kadar önemli ki; Sevgisiz büyüyen çocuklar, her şeye karışan bir anne, birbirini sevmeyen kardeşler, görücü usulü yapılan evlilikler. Kitaptaki aile de böyle bir aile. Dışarıdan bakıldığında birbirine bağlı, her hafta Cuma günleri toplanan bir aile onlar. Fakat gerçekte kimse birbirine düşündüğünü, hissettiğini söylemiyor. Hepsinin farklı sırları, yalanları olduğunu okudukça anlayacak, şaşıracak, üzüleceksiniz. Yıllarca saklanan gerçekler sonra öyle bir ortaya dökülüyor ki, kim daha çok acı çekiyor belli değil. Hiçbir şey göründüğü gibi değil.. Kitabın kapağı da kendi gibi farklı; delikli, pencereli bir kapak. İçinden dünyaya farklı bir pencereden bakmamızı sağlıyor. Daha fazla söylemeyeceğim, kitabın sonunda da dediği gibi: “Söyleme Bilmesinler…”