"Bu hayatın bir ekseni yok:Derin hayati hiçbir yanı yok.Bütün bu salon adamları benden çok daha uyuşuk,benden çok daha ölü.Hayattaki gayeleri ne?" diye soran Oblomov aslında hiç de haksız sayılmaz?Hayata tutunmak ,atalet duygusundan kurtulmaya çalışmak istese de yine de hayalleri yarım kalır. Hayatı anlamaya çalışan Oblomov o kadar saf,iyi niyetli ki bir türlü içindeki tabiatı uyandıramaz ve yavaş yavaş ruhunu öldürür.Oblomov bana hayatı kaçırmamak gerektiğini; bazen bir gülüşte bazen bir çiçekte bazen de bir müzikte hayatın kalp ritimlerini duymak gerektiğini anlattı.
