Dün iş çıkışı eve gittim. Kapıyı açtım ufak kardeşim kıyameti kopardı "dışarıya çık" diye. Şaşırdım ve çıktım. Kapının önünde ayakkabımı soyundum bekledim. Ufak kardeşim tekrar kapıyı açtı, bacımın elinde pasta, ışıklar sönük "İyi ki doğdun Aykut" diyor annem, babam ve kardeşlerim. Yedik, içtik annem "yarın (6 Ocak) akşam işe gidiyorsun diye şimdiden kutladık. Nice senelere" dedi. Zaten o bana yetti. Doğum günü kutlaması derdinde değilim ama hakikaten bu gün felaket içerledim. Kimse aramadı arkadaş. Tamam bacak kadar boyum zamanlarından beri toplumda yer edinemedim, kimsenin çıkarı olmadığı için benle izdivaç bile etmedi ama arkadaş kafa bulmak için bile kimse aramadı. "Neyse" dedim ama dehşet içerledim. Facebook hesabıma baktım biri kocaman harflerle çevresi boyalı, birisi kendi animasyonuyla, biri de "nice yaşlara kanka" diye kutlamış. Kanka diyende kafası güzelken arıyor beni. Vallah ne bileyim çok dehşet içerledim. Kafa bulmak için bile arayan yok o zaman satayım ben telefonu.
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.