Bəzən dünyanın ən yaxşı insanı imiş kimi bir hissə qapılıram , bəzənsə sanki dünyanın ən pis insanı. Qarşıma çıxan ilk insanın başını kəsmək keçir içimdən, bəzənsə sadəcə sığallamaq. Bu adi günlərdə də olur. Təkcə kədərli günlərim də təsadüf etmir bu hiss mənə. Bir qonaq kimi gəlir , bir neçə dəqiqə məni sevindirir , xoşbəxt edir sonra yox olur.