Sorgulama yetisini kaybettiğinde bir hiç gibi hissediyordu. Her boşluğa düşüşünde sorgulamaya başlar saçma sapan umutlar beslerdi. Umut onun bu hayatla başa çıkma yöntemiydi. “Elif sana ne diyebilirim ki? Geleceğimiz hakkında istediğin cümleleri kuramam ben. Şöyle düşün, ölülerin geleceğini biliriz ama yaşayan ölülerin geleceği muamma.” Kitabının ilk çıktığı süre zarfında keyifli bir röportaj süreci geçirdiğim başarılı yazar arkadaşım Melahat Sevinç'in ilk kitabı Horoz Şekeri'ni sonunda ben de okuma fırsatı buldum. Kitabın dili sade akıcı bir dille ilerliyor. Okuyucuyu ilk sayfadan itibaren konusu ile içine alan merak ve ilgiyle okutturan bir kitap. Horoz Şekeri kitabı, 90'lı yıllarda Ege Bölgesinde tütün üreticiliği yapan çiftçi bir ailenin ve aile içindeki çocuğun gözlemlerini anlatırken aynı zamanda aile içindeki psikoloji ve sosyoloji durumlarını da konu alıyor. Ölülerin geleceğini biliriz ama yaşayan ölülerin geleceği muamma.” Önce gözler doymalıydı midenin doyması en kolayıydı. Bu insanların mideleri açtı gözleri tok. Zaten insanoğlunun öncelikle gözlerini doyurmak gerekliydi karnı aç olanı doyurursun da gözü aç olanı doyurmak çok zordur. Bugün dünün aynısı, yarın da muhtemelen bugünün aynısı olacaktı... Umut denilen şey insana zor durumlarda ayakta durması için verilmiş değnek gibiydi.

Horoz ŞekeriMelehat Sevinç · Odessa Yayınevi · 202312 okunma

·

614 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Simge