izledikten sonra şunun farkına vardım, her zaman güçlü olmak zorunda değiliz ya da her şeyi tek başımıza halletmek zorunda da değiliz. gerektiğinde birilerinden destek almak veya güçlü kalamadığımız zamanlarda bunu kabul etmek insanın ruhundaki yükü hafifletiyor. içimizden geçen şeyleri içimize atmayıp karşımızdakine söylemek veya bi yere yazmak da aynı şekilde insanın içini hafifletiyor aksi takdirde insan söylemek istediklerini günlerce hatta yıllarca kendi kendine tekrarlayıp duruyor. halbuki söyleyip kurtulmuş olsaydık belkide o olayı bir daha hiç hatırlamayacaktık bile
bu sene bunların hepsini uygulamaya karar verdim