Binlere bölünüyoruz yıkılmış insan kalıntılarından
Yüzümüzde bir yilginligin maskesi
Sahte gülümseme makyajlarıyla rotuslanmis mutluluklarımız
Geri vitese saran umutlar
Bilmediğimiz bir şehre doğru sürükler bizi
Bu dejavu tadında yaşanan yaşamalar
Zonklayici bir baş ağrısı gibidir
İfadesizligin sancısı
Avuçlarında biriken tortularda
Dilsiz ve sağır cellatların siradanligiyla
Sesleniriz insanlara
Sessizliğin sesi bir ürperti gibi yankılanır
Çığlıksiz çırpınışlarla.
Hangi kabustur bu uyanamadigin
Birini kandirmadan hiç mi kanmayacaksin
Kanartir mı içini düştüğünde üstüne bastıkların
Ve sen olmadığın kaç kişi olacaksın
Yoğruldukça ellerinde insanlığın