Hava kararırken yer yer çözülme başladı, iyi eğitilmemiş askerlerden geriye kaçanlar oldu. Kaçanlar ateş hattının tam gerisinde Albay Halit Bey ve iki tabancası ile karşı karşıya geldiler. Yüzleri savaş kiriyle kararmış, gözleri korkudan büyümüş yılgın askerler, birden ayıldılar ama geç kalmışlardı.
Albay, kalabalığın önünde duran kaçmaya kararlı birkaç askeri korkunç bir hızla ardarda vurdu. Kalanların çeneleri kilitlendi. Demek Deli Halit Bey buydu!
Halit Bey kalanlara, tabancasıyla cephe yönünü göstererek tek kelime söyledi:
"Yerinize!"
Askerler birbirlerini çiğneyerek cepheye geri döndüler.
Bir saat sonra bazı küçük gruplar yeniden geriye kaçmaya başladılar. Karşılarına yine Halit Bey çıktı. Bir yandan kaçak grupların önündekileri vuruyor, bir yandan da ateş etmesi için orada bulunan 16'ncı Alay Komutanı Binbaşı Rahmi Apak'a bağırıyordu. Rahmi Apak'da tabancasını çekip ateş etmeye başladı. Ama o kaçakların ayaklarına doğru, yere ateş ediyordu.
Kaçaklar geldikleri hızla silahlarının başına döndüler. Bir daha da kimse kaçmaya yeltenme di cephe daha az tehlikeliydi.
Rahmi Apak o gece anı defterine, savaş tarzını hiç beğenmediği Halit Bey için şunu yazacaktı:
"Bu adamın bulunduğu bir yerde çözülme ve bozgun olmaz. Geriye gelmekten herkes titrer."
Sayfa 415Kitabı okudu
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.