İlksöz: Ah yazabilseydin daha... Server Gözbudak, üniversitede matematik profesörüdür. Çalışmaları, dersleri, akademik hayatı dikkate alınırsa ne çok ön plandadır ne de çok yerlerde. Belki de kendi seçmiştir böyle "vasat" bir seviyeyi. Hayatına da yansıttığı vasatlıkla geçer gider günleri. Dönem başında bir istekte bulunur fakültenin dekanı; hastalanan bir öğretim üyesinin dersine girecektir o iyileşene dek. Huzursuzca kabul eder, elden ne gelir. Sevmediği kişinin, istemediği dersine girer. İlk ders önemlidir öğrencinin gözünde, o da olabildiğince etkilemeye çalışır öğrenciyi. Büyük bir özgüvenle yaptığı bu şov bir anda sıralarda oturan biriyle göz göze gelmesiyle sekteye uğrar. Öğrencilik yıllarında aynı sıralarda oturduğu arkadaşı afla dönmüş şimdi onun öğrencisi olmuştur. Geçmişe götürür bu olay Profesör Server Gözbudak'ı. Hareketli üniversite yıllarına, öğrencilik yıllarındaki özgürlük mücadelelerine... Ama yıllar içinde "eylem"den uzaklaşıp "bilim"e yönelmiştir. Bilim'e sığınıp eylem'i unutmuştur. Bu rastlantı bir de üniversitede olan bir olayla üst üste gelince Server artık gözü budaktan sakınmaz, içinde uyuyan eylemi dışa vurur. Zaten üniversitede çoktandır eylem bilimin önündedir. Oğuz Atay'ın yarım kalan romanıdır Eylembilim. Hem doçent olarak yaşadığı üniversite ortamını bilmenin ayrıcalığı ile hem de 70'li yılların başındaki üniversitelerdeki gerilimli ortamın birebir yaşayanı olarak bu iki durumu çok iyi yansıtır hikâyeye, yarım kalsa da. Üstelik "Günlük"te dile getirdiği "daha iyi anlaşılma gayretini" yazısında da gözlemlersiniz. Tutunamayanlar, Tehlikeli Oyunlar'a göre çok çok rahat okunan bir romandır Eylembilim. Bilinç akışı yine boy gösterir ama diğer eserleri gibi hırpalamaz okuyucuyu. Oğuz Atay'ın mizahı uslubu değişmez devam eder. Hatta sanki daha da artmıştır, yaramaz bir çocuk kıvamındadır. Yazarken çok keyif aldığını hissettim okurken bazı yerleri. Hele ilk sayfalarda Server Özbudak'ın o ilk dersinde, kaç yerde kahkaha attım okurken saymadım. Kim bilir kimlere gidiyordu o laflar . Keyifle, yer yer kahkaha ile okunan kitap hikâyenin yarım kalması hüznü ile bitti. Ah dedim, ah bir yazabilseydin on onbeş sene daha. Bunları düşünürken kitabın sonunda Altay Gündüz çıkar sözü alır, Oğuz Atay'ın arkadaşı. Onun yazdıklarını okuyunca kitaba sarılır verirsin birden, Oğuzuma Atayıma sarılırcasına. Eylembilim ile Oğuz Atay külliyatı tamamlanmış oldu. Bir süre sonra tüm eserleri yeniden okumak dileğiyle. Kitapla. Sağlıcakla. . . . Sonsöz: Yarım kalmış, gerçekleştirilememiş hayallerimin hüznünü yaşıyordum. . .

EylembilimOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 20205,4bin okunma

·

81 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan