Ve oyle bir noktaya geliyorum ki bazen,
Bir çok şeyin adını koyamaz oluyorum.
Dostum , düşmanım, aşkım, öfkem ve neşem
Sanki hepsi karıştı birbirine .
Net olan bir şey var ki;
Kalbim yumuşadıkça insanlar daha da
Acımasızlaşıyor...
Bu yüzden kabuğum artık daha sert,
Attığım adımlar yavaş,
Hayallerim sınırlı ve
Kalbimin anahtarı sadece samimiyet...
Gerisinde bir canım kaldı,
O 'da Allah'a emanet.