Herkes Gider
bir gün herkes gider
dalda bahar yürekte yel
gökyüzüne rengini verdiğim gözlerimi kanatarak,
kalırsın tüm zemherinle başbaşa.
bir sevda türküsü gider
pruvasında ölü düşler taşıyan gondollar
dönmemek üzere terk eder şehrimi.
zamanın tenimde unuttuğu
yalnız bir kadın korkularını doldurup
tedirgin yürüyüşüne gider hiçliğin en koyusuna.
Sayfa 14 - Şiirden YayınlarıKitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.