Hayallerimden vuruldum, ağır yaralı ruhum.
Ölmedim ama kırıldım.
Hayallerimin kırıldığı yerde kaybettim o heyecanımı.
Tutkusu, hayat enerjisi yüksek, içindeki çocuğa inanan o küçük kızı,
Kaybettim.
Ben ölmedim ama o çocuk kalpli kız öldü.
Çok yandı canım.
Yaşıyorum bu adaletsiz hayatta,
Nefes alıyorum yaşamak buysa eğer.
Ama bana sorarsanız yaşamıyorum.
Nefes alıyorum ölülerle aramızdaki tek farklılık bu
Çünkü hissetmiyorum. Hissizlik de bir ölüm değil mi zaten ?
Duyguların ölmesi, isteklerin, hayallerin, heyecanların ölmesi. Bunlar olmadan nasıl yaşadığını hisseder ki bir insan ?
Tekrar yaşadığımı hissedeceğim güne, hayata döneceğim o ana karşı umudum var mı ?
Var.
Umudum ölürse gerçekten ölürüm.
Biliyorum.
Umutlarımın hayat bulacağı güne kadar nefesimin koynunda yaşıyor olacağım.
Uykuya dalar gibi....
Bibliofila✒️❤️
(Alıntı değildir. Bana aittir.)