Madem ki tabiatta her akşam tekrarlanan böyle bir mucize var. İnsanlar neden bundan istifade etmezler? Gündelik hayatlarında kendilerine böyle bir his, hatıra ve hülyaya mahsus bir zevk saati ayırmayanlara acırız. Akşamda dağıcak güllerde olduğu gibi, fazla bir açılış hali vardır. Akşam hemen dökülmeye hazır iri bir güldür. Biten günle başlayan gece arasında bu avare ruh saatini, o bir gül gibi dağılırken kucaklamak ve onun artık boşluğa dökülen ve karışan kokusunu, bir an genişlemiş ruhumuzda toplayarak böylece tatmalı değil miyiz? Günün bu son hazzını çıkarmadan ondan niçin vazgeçeriz? Bu fani dünyanın hangi zevki vardır ki daha temelli ve daha sağlam olsun?
Sayfa 84Kitabı okudu
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.