Ailesini küçük yaşta kaybedip büyükannesi ve büyükbabası ile büyüyen Küçük Ağaç'ın hikayesini okuyoruz yine küçük ağaçın dilinden. Henüz beş yaşında olmasına rağmen bizlere unuttuğumuz belki de hiç tatmadığımız duygularımızın varlığını hatırlatıyor, hissettiriyor. Dağlarda yapaylıktan uzakta ve her şeye güzel bakan Küçük Ağaç zaman zaman güldürüp, zaman zaman da hüzünlendirdi beni. Kitap başlangıçta her ne kadar akıcı gelmese ve dedi ki.. ile başlayan cümleleri tekrara düşse de vermek istediği mesaj ortada ve apaçık. Eğitimin yeri, zamanı yok, sınırı yok.
