Çok sıcak bir romandı.8 yaşında bir kızın gözünden dünyayı izleme çok güzel ve masumdu. Yazarın bir anlatıcı olarak bizi 8 yaşında olduğuna inandırdığı sanki bir çocuk kitabı okuyormuş gibi bir yandan da bir o kadar ciddi konuların işlendiği ilginç bir kitaptı. 3 tane çocuğun oynadığı oyunu anlatırken bile sürükleyici ve merak uyandırıcı bir kitap. Kitapta çok hoşuma giden bir söz vardı. Altını çizmediğim için aklımda kalan kadarını yazacağım. ''Doğru olan ; çoğunluğun söylediği değil, vicdanının söylediğidir.'' , ''Gerçek cesaret, daha başlamadan yenileceğini bile bile başlamak ve her ne pahasına olursa olsun sonuna kadar devam etmektir.'' Kitapta anlatılanlarla ilgili kafamda dağınık cümleler var. Doğru ve vicdanlı olmak gibi kavramların üzerinde duruluyor. Yani toplumun çoğunluğunun savunduğu şey her zaman doğru değildir. Önemi olan vicdanımızın bize ne söylediğidir. Peki ya vicdanımızı duyamayacak kadar sağırlaştıysak ya da şimdiye kadar hiç duymadıysak? İnsanların genelinde bu durum nasıl işliyor bilmiyorum. Bir şeyin yanlış olduğunu bilerek toplumun geneli yanlışı savunuyor diye onlara mı uyuyorlar? Yoksa yanlışı hiç fark etmeyip doğru olduğunu mu düşünüyorlar? Peki insanlar arasında sürekli tartışılan eşitlik konusu... Hiç kimsenin gerçek anlamda kabullenmediği bir konu. Kitapta bahsedildiği gibi siyahlar ile beyazlar arasındaki eşitlik ; kadın , erkek arasında ki eşitlik... Toplumda mevcut farklılıkların arasında olması gereken ama olmayan tüm eşitlik kavramları... Konunun içinde kendimiz yoksak eşitliği savunmak daha kolay. Peki konunun içinde kendi taraflı duygularımız, bilinçaltımızdan, atalarımızdan gelen tavırlarımız olduğunda olaylara hala objektif yaklaşabilir muyuz? Herkes için o kadar zor bir konu ki... Kendi içinde riyakarlığa düşmemek çok zor. Benim ülkemde olmayan siyah beyaz ayrımını anlamsız bulmak, bu insanların eşitliği savunmak kolay. Ya kendi ülkemizde bunca farklı görüşün olduğu yerde eşitliği gerçekten savunmak ve buna inanmak her zaman o kadar kolay olmuyor. Toplumda savunabileceğimiz tek ayrım; insanları zararlı ve zararsız olarak ayırmak. Kitabın ismiyle bağlatın da burada ortaya çıkıyor. Bülbül sadece insanları eğlendirmek ve şarkı söylemek dışında bir şey yapmıyor. Topluma herhangi bir zararı yok. Bu yüzden avlanması ve öldürülmesi günah sayılıyor. Ben kendimce ancak şöyle bir ayrım yapabiliyorum; ''İyi insanlar ve kötü insanlar'' sankikimbilirnee.blogspot.com

Bülbülü ÖldürmekHarper Lee · Sel Yayınları · 201471,9bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlknur akamca