"..."Mən olmasam, guya nəsə baş verəcək? Heç nə olmayacaq. Bəs gedəndən sonra, məkanım hara olacaq? Doğrudanmı, bu, ölümdür? Yox, istəmirəm..." O, yerindən sıçrayıb şamı yandırmaq istədi. Titrəyən əlləriylə şamı axtardı, onu şamdan qarışıq yerə saldı, yenidən geriyə yastığa sərələndi. Gözlərini qaranlığa dikərək öz-özünə pıçıldayırdı: "Nə mənası... Onsuz da bu, ölümdür. Hə, ölüm. Bax, o biri otaqdakıların heç biri bilmir, bilmək belə istəmir, heç vecinə də deyil onların... Oxuyub-oynayırlar özləri üçün. (O, bağlı qapının o üzündən davamlı olaraq hay-küy, mahnıların xorla ifa edilən nəqarətlərini eşidirdi.) Veclərinə də deyil. Amma onlar da öləcək. Axmaqlar. Məndən sonra əvvəl-axır onlar da öləcək. Amma dünya veclərinə deyil, sevinirlər. Heyvanlar!" Hirsindən boğulurdu. Əzab içindəydi, dözülməz haldaydı artıq. Ancaq bu dəhşətli qorxunu hamının həmişə yaşaması mümkün olan şey deyil. O, ayağa durdu.."

İvan İliçin ÖlümüLev Tolstoy · Parlaq İmzalar · 202245,5bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Qara Xəfiyyə