Annemi toprağa emanet ettikten sonra en acı veren şeylerden biri de sana veda etmekti benim için. Ve seni ağlarken görmek... Sen ellerini yüzüne kapatıp hıçkırırken kendimi tutamazdım ki ben. Sana sarılmak kontrol edebileceğim bir şey değildi ki. Ah, keşke sarılmasaydım. Saçlarının kokusunu çek- meseydim içime. Tatmasaydım sana bu kadar yakın olmanın lezzetini. Tarçın... Tarçın kokuyordu saçların. Niye tarçın kokuyorsun Alvina?
Müptela YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.