Seni seviyorum kalbim, seni seviyorum.
Seni çok ama çok iyi anlıyorum. Şu an sakın bir kitap ile konuştuğunu düşünme, ben senin iç sesinim. Okuduğun her satırda kendini göreceksin. Hadi sıcacık bir kahve al ve gel bana... Şu genç yaşına rağmen, fazlasıyla ağır şeyler yaşadığını düşünüyorsun. Ve hatta bu kadarı fazla diye sitem ettiğin anlar da oluyor. Bazen taşıyamayacağın bir yükün altında kalmış gibi ağırlık çöküyor ruhuna. Defalarca bu durumu yaşadın biliyorum ve seni çok iyi anlıyorum. Bazı insanlar birdenbire beklemediğin bir anda tesadüfen karşına çıktı. Ve hayatına girdiler. İlk olarak her şey çok güzeldi. Sürekli gülümseyen günlerin oluyordu, mutluydun. Hayatın boyunca yanında olacağına inandığın insanlara sımsıkı sarıldın. An oldu onlarla ağladın, an oldu onlarla mutluluğunu paylaştın, ama çok sonra bir şeylerin yolunda gitmediğini fark ettin. Birlikte mutluluğu yaşadığın insanlar, acında seni yalnız bıraktılar. Bazı acılar vardır, paylaşabileceğin dostların yanında olunca o acı hafifler, daha çabuk üstesinden gelirsin. Ve yine bazı acılar vardır ki, aslında o kadar da çok acıtmayacak kadar basittir. Ama bunu yalnız yaşayacağın gerçeğiyle yüzleştiğinde daha fazla büyür, üstesinden gelmeyi bir türlü başaramazsın. Sana tavsiyem bu hayatta asla kimseye, sana hata yapabileceğine ihtimal vermeyecek kadar güvenme! Çünkü hayat bizleri güvendiğimiz insanların güvensizliğiyle sınar. Hayat boşa verdiğin değeri yalnız kaldığında durmadan yüzüne vurur. Hayat bazen çok acımasızdır. Hassas bir kalbinin olduğunu düşünmeden, art arda getirir acıları. Sakın, lütfen, ne olur! Sırtını dönme insanlara, çünkü en kolayıdır, sırtından vurulmak. Az önce söyledim ya hani hayat acımasızdır diye, evet öyledir. Ama aslında doğrunun farkına vardığında, acımasız olan hayat, sana güzelliklerle gelir. Doğru olan nedir biliyor musun kalbim? Doğru olan, o canını yakan insanları affetmemektir. Onlara, anladığı dilden konuşmak değil. Onlara artık sessiz kalmaktır. Dudaklarından çıkan hiçbir sözü demediğinin farkına varıp hiç yorulmamaktır, yorulmadan sadece susmak. Doğru olan, güvenini bir kez sarsan insanlara, bir merhabayı çok görmektir. Samimi bulmuyorum, birkaç defa şans vermeyi. Bir yapanın, ikisi de olur, üçü ve dördü de. İnsanlara bir kez şans verilmesinden yanayım. İkinci bir şans, tekrar doğacak hataları aslında kabullenmektir. Biliyordum böyle olacağını demektir. O yüzden ne kadar çok seversen sev, kimselere ikinci bir şansı vermeyi deneme. Çünkü hak etmemiştir. Çünkü seven kalp, hatalardan uzak olup, mutluluk için çırpınır. Sana hatalar yapıldı kalbim, yaranı yine yalnız kendin sarabildin. Seni üzdüler kalbim, seni en zayıf yerlerinden vurdular. Sana acımasız oldular kalbim. Dur demenin vakti geldi. Mutluluk biraz da bencil olmakta saklıdır aslında. Kendini sev kalbim. Hiç kimselerin seni, kendin kadar iyi anlayamayacağına inan kalbim. Kimselerin senin için çok büyük fedakârlıklar yapmayacağı gerçeğini kabul et kalbim. Bizi ağlattılar, bizi çok yıprattılar kalbim. Lütfen uzak dur her birinden, ardında kalanları düşünme, önümüzde uzun bir yol var kalbim. Tut ellerimden birlikte yürüyelim, bize bizden başkasından fayda yok, bizi bizden başkası anlamaz kalbim. (Seni çok iyi anlıyorum.Ben bir kitap değilim, ben senin iç sesinim, ben senin acımasız olduğu için gerçeklerden kaçıp yalan mutluluklara sığındığını açık açık yüzüne vuran, o dinlemediğin içindeki sesim. Ama lütfen artık dinle beni. Çünkü sana, seni anlatıyorum) Dışarıda el ele gördüğün mutlu insanlar, seni hüzünlendirdi onlara imrendin. Tıpkı onlar gibi ellerinden tutup güvenebileceğin bir kalbe sımsıkı sarılmak istedin. Çünkü güzel bir şeydi aşk. Sevip sevilmek, şu hayatta güvenilir bir omza yaslanıp ağlamak, onun saçlarıyla oynamak, yüzünün her noktasını seyredip tebessüm etmek, onunla saçmalamak, onunla çocuklaşmak, daha iyi hissettirdi. Bu yüzden kendince hep yanında olacak birini diledin. Ve an oldu birdenbire aşka tutuklandığını anladın. Onun sesine âşık kördüğüm oldun. Birlikte daha önce hiç yaşamadığın kadar güzel vakit geçirdiniz. Çok hassas bir kalbin olduğu için, ona çabuk kapıldın, ona ne kadar çok bağlandığını aslında o gittikten sonra anladın. Kalbin göğüs kafesine sığmıyordu. Mutluluk sana uzak olmaya başladı. Belki yeniden yüzündeki yaşları gelip siler diye, ağladığın günler oldu. Belki yeniden karşılaşırız umuduyla en sevdiğiniz yerlerde sabahladın. Kalbin enkaz altındaymış gibi hissettin. Şu geri kalan hayatını artık hüzünlü yaşayacağını düşündün. Âşık olduğun sesin duyamayacağın kadar uzak olması, kaldıramayacağın bir sızıdır. Yavaş yavaş sızlatır, damla damla erirsin. En zor anında sevdiğin insan bambaşka kalplerle gülümserken, sen hâlâ avutulmayı bekliyorsun. Bunu bize yapma kalbim. Kıyamadığın insanlar için değersiz olduğunu anla kalbim. Belki kabullenmek zordur. Belki ağır geliyordur, verdiğin değeri görememek. Ama kalbim, kimse üzgün olmanı ve gözyaşlarını umursamıyor. Ama kalbim acında yalnızsın, kirpik uçlarından öptüğün, başka dudaklara hapsoldu. Hadi kalk toparlan kalbim. Bizi kimseler anlamayacak, herkes bizi birkaç cümle ile avutmaya çalışacak. Kimseler acımızın büyüklüğünü göremeyecek, bizi yıpratacaklar kalbim. Toparlan kalbim hayat dilediğin gibi yaşayınca güzel. Kalk kalbim. Hayalini kurduğumuz hayatı yaşamak için savaşalım. Değeri hak etmeyenleri değersizliklerle ödüllendirelim. Seni seviyorum kalbim, seni seviyorum.
·
257 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.