Gönderi
Milattan öncesinin kurgulandığı tarihi bir roman olduğu kadar psikolojik bir roman olduğunu düşündüğüm İnsan(lık) Musa ile karşınızdayım.
Yazarın kalemi ile bu eserde tanıştım. Yazdıklarını okuyucuya oldukça iyi aktarmış olan yazar, bu iyi kalemi nedeniyle kitaba ara vermeme sebep oldu. Bazı kısımlarda yazdığı tetikleyici unsurlar beni okurken çok zorladı. Çünkü dediğim gibi, betimlemeleri sayesinde oldukça iyi aktardığından dolayı duyguların yoğunluğunda ezildim biraz.
Kitabın sonuna dek aslında neden bu denli sıkça yer verdiğini anlayamadığım bu tetikleyici unsurları sona yaklaştıkça anlamıştım. Anlattığı şuydu; bazı şeyler her zaman vardı, milattan önce bile. Dile getirilmediği, gün yüzüne çıkmadığı için yaşanmadı değil, aksine daha şiddetliydi her şey. İnsanlık ve insafsızlık bile!
Çok tanrılı inanca sahip olan zengin halk ile tek tanrıya inanan bazı yoksullar. Arada olan net sınırlar, kendini tanrı sananlar ve gazapları… Ve bunların arasında masum çocuk.
- Aslında ‘’ masum çocuk ‘’ dememeliyim sanırım, hangi çocuk masum değildir ki? - Küçücük yüreğiyle dünyayı seven Yefunne… Ve onu mutsuz eden çevre koşulları, yaşam şartları, sosyal dinamikler ve psikolojik olarak ağırlığını çektiği duyguları…
Herkes ondan kaçıyor ve korkuyordu. Tüm halkın ağzına pelesenk olmuştu Yeffune için, ‘’Belki düzelir. Belki bu defa düzelir!..’’ demek.
Sonu hiç tahminimce bitmeyen bu eser beni çok etkiledi. Giriş kısmında beni oldukça üzmüş, gelişme kısmında neredeyse bırakacak duruma geldiğim ve sonunda ise yine hüzünle bitirdiğim bu eser gerçekten beğeniyi hak ediyor.
Dilerim ki kalemi daim okuyucusu bol olur.
·
22 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.