Kitaba gecenin ilerleyen saatlerinde, arka fonda keman sesi çalarken önce arka kapağındaki yazıyı hemen ardından giriş bölümünü okuyarak başladım. Bu saatler duygusal olduğum saatler sanırım. Gözlerimi bu birkaç sayfa sulandırmaya yetti. Evli, mutlu, çocuklu bir adamın kanser olması ve çok kısa bir ömrünün kalmasını anlatıyordu. Etkilenmiştim. Elime ilk alışta 30 sayfadan fazla gidemedim. Sonra hızlı bir şekilde son buldu. Hayallerinin peşinden giden bir insanın hikayesini okudum. En kötü senaryoda bile iyi olmaya çalışan bir insan. Ailesine bağlı, zorlukları aşmanın yolunu her zaman bulan bir bilgisayar bilimcisi. Okumayı ertelediğim bir kitaptı. Okumadan önce bile anısı vardı. Bu kitabı uzun zaman önce hediye eden insanla evleneceğimi sanıyordum. Sonra her şey bir anda bitince kalakalmıştım. Şimdi kitabı okudum da ne dertler varmış diyorum. Bizimkisi de dert mi. Çok yalpaladım. Oysa karşımızda kansere hem de ölümcül kansere yakalanmış, sayılı günleri olan bir insan var. Hayatından, hayallerinden, başardıklarından kesit kesit bölümler yer alıyor. Alice projesinden, öğrencilere programlama öğretmenin kolaylığına değinmiş. Bizde şuan ortaokul derslerinde bu model öğrenimden yararlanıyoruz. Scratch, mBlock gibi araçlar kullanıyoruz. Kıyafet modasına, kendisinin bununla ilgilenmediğine değinmiş. "Benim dolabım, açık gözlülükten uzak. Daha çok kararlı. Beni gayet güzel idare edecekler. (sf.146)" diyor. Öğerncilerinin geldiği konumlardan, ne işler başardıklarından bahsetmiş. Mesela Star Wars'ın yapımında emeği geçen öğrencisinden falan. Okuyun, okutun derim. İnsana, gelişimine katkısı olan, ben ne yapıyorum. Nelere üzülüyorum, ne yapmalıyım dedirten bir kitap oldu. Beni sarstı açıkcası.

Son KonuşmaRandy Pausch · Butik Yayınları · 2008305 okunma

·

144 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.