Kitabi alırken aldığım sahafci zorla elime tutuşturdu . Oku dedi .istemeye istemeye aldım . İlk okuduğum günden beri yüreğimi paramparça etti, her harfi yüreğimi dağladı bazen dayanamayıp bir sayfayı bile bitiremedim ...Kelimeleri , üslubu olay akışı ... Yüreği yaralayan cinstendi. Karakterlerin ismi olaya öyle uygun ki yetenekli bir adamın peşinden giden bir güvercin , güvercine yol gösteren bir rehber .rehberi öldürüp kartala av olan güvercin,avın avcı avcının av olduğu bir hikâye .. ölümün ülkesinde yalan bir yasamin şekli şekli değişmiş önceden örülmüş kanla yazılmış aynı toprağın iki yetimi ... Sadece kendi çocuğu dışında herkese yuva olmuş lakin kendi çocuğuna ölümden ve kederden başka bir yer veremeyen öksüz çaresiz bir ülke kendi dilini zorla yaşatan acısını gösteren yitik milyonlarca insan .... Yer yer kızıyordum yazara böyle mi yapılır merakla bir sonraki satırı okurken nasıl böyle betimler acıyı derinlemesine anlatırsın ? Ve şunu söylemek gerekir ki yazar daha ilk başta karakterlerin ölümlerini ,hayat hikayelerini anlatarak okuyucuya merhamet göstermiş . Çünkü kitabı bitirirken karakterlerle öyle bir bağ kuruyorsunuz ki aniden ölmüş olma gerçekliği sizi sarıp götürüyor . Kelamı ,kalemi ,olay akışı tam bir ustalık tam bir şahaser kitabın bölümlere ayrılmasi , bölümlerin isimleri olayı özetleyip okuyucuya bak gör olacak olan bu hazırla kendini der gibi . Elbet olumsuz eleştiri var ama bu eleştiri bile değil. Bazen olaylar fazla betimlenmiş ,bir sonraki satırı okurken yazarın yakasına yapışıp yeter demek geliyor ama romanı etkili kılan da bu her acıyı her anı gerçekmiş , oradaymışsınız gibi gibi size aktarmak . Okurken bitirirken de yüreğim sıkıştı ,korku umut ve gerçeklik yakamı bırakmadı . Artık kitabın her adı geçtiğinde biraz buruklukla anıcam öleni de öldürüleni de.

Aşk Gibi Aydınlık Ölüm Gibi Karanlık (Cep Boy)Mehmed Uzun · İthaki Yayınları · 20179,5bin okunma

·

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.