Muaz İbn Cebel (rh) ;
“İlmi öğreniniz, çünkü ilmi Allah için öğrenmek, O’ndan korkmaktır. Onu öğrenmeyi istemek ibâdettir. İlmi birbirine öğretmek tesbihtir. Ehli olana öğretmek Allahu Teâla’ya yakınlıktır. Çünkü o, helâl ve haramın bize göstericisidir. Korkulu anlarda o şefkatli bir dost, yalnızlıkta arkadaş. Mutluluğun ve mutsuzluğun ölçüsü, dostlar arasında ziynet, garipler diyarında bir yakınlık sebebidir. Allah ilimle bazı insanları kulları arasında yücelterek insanlara uyulması gereken önderler, eserlerine bağlanılıp irşâdları ile yaşanılan imamlar kılar. Güçlüklerde onların görüşlerine başvurulur. Melekler onların sevgisini arar ve onları kanatları ile okşarlar.
Kuru ve yaş ne varsa; hatta denizlerdeki balıklar, karalarda bulunan yırtıcı hayvanlar ve zehirleyici yaratıklar onlar için dua ve istiğfarda bulunur. Göklerdeki yıldızlar da bu duaya katılırlar. Çünkü ilim kalplerdeki körlüğü giderip ona hayat bahşeder. O, karanlıklarda göz aydınlığı, güçsüzlüklerde bedenin kuvvetidir.
Kul, ilimle özgür insanlar mesabesine çıkar ve dünyaya hükmeden sultanlarla beraber olur. Dünya ve ahirette yüksek derecelere erer. İlimle tefekkür edenin ecri oruca, onu çalışıp öğrenmek, kıyamla gece namazına denktir.
İlimle Allah’a itaat ve ibadet edilir. Onula sıla-i rahim yapılır. Onunla helal haram bilinir. İlim amelin imamıdır. Amel ona tâbî olur. O saadet ehline ilhâm olunur. Asîler ise ondan mahrum kılınır.”
(Ahlâk’ul-Ulemâ-İmâm Acurri)
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.