Ben edebiyatta en çok sıradan hayatların işlenmesini ve güçlü duygu aktarımını seviyorum ki ikisi de bu kitapta mevcut. Yalın cümlelerle duyguları, hisleri çok iyi aktarıyor. Bir abi ve kız kardeşin kendi ağızlarından aktardıkları hayatlarına misafir oluyoruz. Bir bölüm kız kardeş, bir bölüm abisi anlata anlata gidiyor ki bu sayede aynı olayların ikisi üzerindeki farklı tezahürlerini de görebiliyoruz. Cahide Birgül günlük yaşayıştaki insan ilişkilerine öyle gerçekçi ve inceden değinmiş ki karakterlerde olmasa da onların hissettiklerinde çok büyük ihtimalle kendinizi bulacaksınız. Anlık suskunlukların taşıdığı yükler, geçiştirilen konular, sorulamayanlar ve bunların birike birike ilişkileri çürütmesi, beklemenin çaresizliği, herkesin en büyük dert kendindeymiş gibi hissedişi ve daha pek çok insani duygu sade ama derin bir şekilde akıyor sizi de alıp götürüyor. Kitabın başından itibaren sahip olduğu kasvetli hava sonunda daha da yoğunlaşıyor. Cahide Birgül yaşarken hep mütevazı bir şekilde ön planda olmayı sevmeden sadece yazdıklarıyla ilgilenen bir yazarmış. Fazla mütevazı olmanın sonucu da böyle hak ettiğinden daha geri planda kalmak mı dedirtiyor hayat bazen. Biliyorum onu okuyan bir kitle var ama bu güçlü duygu aktarıcısını bence daha çok kişi bilmeli, daha çok okunmayı hak ediyor. Türk edebiyatının cevherlerini keşfetmek beni çok mutlu ediyor.

Geceye UyananlarCahide Birgül · Kafka Kitap Yayınları · 2020267 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül