Hiç bitsin istemedim. Ama bitti. Kitabı okurken o kadar çok duygu çeşitliliği yaşadım ki hüzün, acıma, sevinç ve son mutluluk. Seviyorum bu tür kitapları hayatın en kalbinden. En içinden. Kitabın İlk başında bir babanın ailesine davranışından dolayı

Yaşar Kemal in "İnsan olmak başka iş,insanlık başka " sözü geldi aklıma, ortalarında ise Yaşar Kemal'in "Bu ülkede dört şey olmayacaksın: kadın, çocuk, ağaç, sokak hayvanı," sözü geldi aklıma. Bırakılmış bir anne ile Çiçek kızın mücadelesi, annenin ölmesi ile konuşamayan ve duyamayan ÇİÇEK kızın ortada kalması, bir babanın böyle bir çiçeğe kötü davranması "İnsanlık suçu" diyor yazar gerçekten öyle. Sonuna doğru yazar şaşırtıyor. Bir babanın değişimi. İşte burada Neşet Ertaş'ın"Doyulur mu?" Türkü sünde geçen o müthiş söz" tatlı dile Güler yüze doyulur mu" geldi aklıma. Yazar bu kısacık 104 sayfaya o kadar çok hayat sığdırmış ki. Bizi yönetenler den tutun da aile, arkadaş, akraba toplum olarak hep hasret kaldık "Tatlı dile" . Buradan seslenmek istiyorum ailelere, öğretmenlere , bizi yönetenlere içimizde ki "ÇİÇEK" leri soldurmayın, o "Çiçekler" hep yaşasın. Gelip geçenler merhaba, merhaba ey güzel çiçek desin. Bu kitabı okumama vesile olan can dostum