'Hayat her durumda sonu kötü biten bir hikaye değil midir zaten?'
Sanıyorum ki günümüzde yazan, çoğu modern romancının üslubunu, kalemini etkileyen bir eserdir bu. Afilli Filintalar'ın o kendine has p*ç mizahının ün yaptığı kültleşmiş karakterin hikayesi. Yine o ekipten Murat Menteş'in kendi eserini anlatırken kullandığı o cümleyi kullanacağım, Alper Kamu'yu tanıdığımız ilk roman için: "Saatte 300 kilometre hızla akan bir roman."
Kitapta 5 yaşında bir fırlamanın mahallesinde gerçekleşen bir cinayete şahit olması ve bunun akabinde soyunduğu dedektifliği okuyoruz.
Açıkcası bu romanı iyi yapan şey kurgusu veya ters köşesi değil. İyi planlanmış karakter ve onun roman boyunca devam eden toplum tespitleri, hayat görüşleri, tespitleri, atıfları, itirafları, düşünceleri, çoğu zaman acımasızlığı, nadiren merhameti.
Bilgi birikimi ve hayat tecrübesi olmadan yapılamayacak tespitleri yapan Alper Kamu'nun 5 yaşında olması biraz gerçekliği azaltsa da bunun üzerine fazla düşünmeden kitabın akışına bıraktım kendimi. Hem ne diyor Alper Kamu, "Beş yaş insanın en olgun çağıdır; sonra çürüme başlar."
İşten, okuldan eve dönerken toplu taşımada okudum çoğunlukla bu kitabı. Kıkır kıkır güldürdü beni, insanlara karşı düşüncelerini kendi çocukluğum ile hatta mevcut hislerim ile eşleştirdim çoğu zaman. Romanın genelinde mizah havası hakim olsa dakitabın sonunda, çoğu romandan daha fazla duygulandım. Hızlı, sağlam bir başlangıç ve duygusal ve elle tutulur bir sona sahip 
Oğullar ve Rencide Ruhlar .
Alper Canıgüz'ün dönemin kültürel açmazlarının ve toplumsal dönüşümün, memuriyetin, eğitim sisteminin, otorite sahiplerinin gerçekliğini iki yüz küsur sayfada, 5 yaşında bir cücenin ağzından, bir cinayetin çevresinde işlemesi neden 
Alper Canıgüz olarak modern romancılığın efsanelerinden biri olduğunu kanıtlar nitelikte.
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.