Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Bazen hayatta her ne kadar çabalamak istersek bir şeyleri ve ne kadar düzene koymak istesek de hiçbir şey sandığımız üzerine gitmeyebilir. Yaşamak soğuk kış gecelerinde annelerin sokaklarda çöp arabası ile mücadele etmesi gibi mücadelelerle doludur.. Hep aynı ipin ucunda farklı yerlerde durduğumuz evrende gülmek, sevinmek, ağlamak, haykırmak belki de tüm insanların doğası gereğiydi. Tanrı insanları bu kadar kusursuzca yaratırken bu duyguların varlığını da sistemleştirmiştir. Bazı zamanlar düşündüğümüzde biz kimiz diye soruyoruz? Bana da gerek var mıydı? Peki soruyorum ya biz Tanrı'nın bir düşüysek o zaman? Dünyanın o görmediğimiz karanlık tarafı ya onun kâbusu ise.. Çook yol gidiyoruz. Çok mücadele ediyoruz. Bu yolun sonu nereye gidebilir? Hayattayız ve dürüst olmaya çalıştıkça güvensiz oluyoruz, yorgun olduğumuzda yalnız kalıyoruz, kimsenin duygularına iyi gelmiyorsak bırakıp gidiyorlar... Ne zaman anlaşılacağız? Ne zaman hayatta huzura ve sessizliğe sahip olacağız? Sonra anlıyorsunuz değil mi, —Hayatta her şey bir döngü içinde sürekli değişiyor ve yanınızdaki insanlar da bu döngünün içinde... ~Yaren Özcan
·
2 artı 1'leme
·
163 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.