Yatağımın karşısında bir
pencere var.
Odanın duvarları bomboş.
Nasıl yaşadım on yıl bu
evde? Bir gün duvara bir
resim asmak gelmedi mi
içimden?
Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni. İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım;
Kötü yaşarım korkusuyla hiç
yaşamadım.