Ağladım mı evet saat gecenin ikisi ve hala deli gibi ağlıyorum... Bu kitabı okurken aglamadigini veya bunun ağlanacak bir kitap olmadığını söyleyenler olabilir belki birçok kayıp yaşadığım için yada duygusal boşlukta olduğum için beni bu kadar ağlattı. Hiç donmeyecegini bildiğin biriyle konuşmak onun sesini son defa olduğunu bilerek duymak onu beklemek ama acı verdigini bile bile ona elveda demek. Vedalardan hiçbir zaman hoşlanmadım ve sanırım asla hoslanmayacagim. Samin aptalca ölümü ve bunun bu kadar acı vermesi sanırım ikisinin arasındaki bağdan kaynaklanıyordu sadece sevgili değillerdi herşeydiler anlamlandırmaya ağım şekilde sohbetleri konuşmaları eskiye dönüşleri sanırım birsürü şey ama en çok elveda sahnesi hickiriklarima engel olamadigim yerdi ha birde balonun peşinden gitmesi ve ona geç kaldığını söylediği sahne...