Biliyorum caminin avlusunda toplanan kalabalık bana değil
Gelen ünlüleri görmek için
"Aa, o da burda, şu da burda!" deyip
Beni musalla taşında unutanları görüyorum
Hayatımda ilk defa katıla katıla gülüyorum
Çünkü, kırkım dolmadan unutulacağımı biliyorum.
Yaşlı bir selvi ağacının gölgesinde oturup
Yılların yorgunluğunu çıkarıyorum
Birden önümden sırasıyla Nisa’lar, Tolga’lar, Sadri’ler
Daha birçok sanatçılar geçiyor
Selam veriyorum, hiçbiri görmüyor.
Sesleniyorum: "Anne, ben buradayım. Baba, ben buradayım."
Sesleniyorum ama kimse duymuyor.
Eşime sesleniyorum: "Nerde benim yamalı elbiselerim, boyalarım?"
Çocuklarım burada beni niye yalnız bıraktınız?
Ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorum.
Günahımla sevabımla Allah’a sığınıyorum.
-Nejat Uygur