büyük usta ŞİİRİN KALESİ Nazım Hikmet iyiki doğdun...
Türkiye, 2009 yılında Nazım Hikmet’in reddedilen vatandaşlık hakkını tekrar iade etti, ülkenin en sevilen, en nefret edilen şairinin Türkiyeli olduğu sonunda resmen kabul edildi*.
Kendisinin bu iyi haberden haberi olmadı, yarım yüzyıl önce hayatının büyük kısmını geçirdiği sürgünde ölmüştü.
Ülkesi onu bekliyordu, ama kitapları yasaktı, kendisi de tabii. Sürgündeki şair dönmek istiyordu;
●Cemal Süreya Papirüs’te şöyle bahsetmiştir:
Nazım Hikmet, şiirini hayatıyla tam doğrulamış bir şairdir. Ama daha önemlisi, hayatını şiirle eksiksiz bir planda doğrulamayı da bilmiştir. Siyasal tutumdaki birçok şairin aksine, devrim düşüncesiyle şiirsel yük müthiş bir bütünleme içindedir onda. (Papirüs, Eylül 1967)
●Şairin son eşi Vera Tulyakova Hikmet, “Bahtiyar Ol Nazım” kitabında bir anısını anlatır: “Koşarak seninle buluşmaya geldiğimi anımsadım. Rüzgar gibi uçuyordum neredeyse. Bana kapıyı açmak için arabadan inmiştin. Neşeli, sinema oyuncusu kadar hoş bir halin vardı. Ansızın şoka girdin, yüzünde korkunç bir ifade belirdi. Bakışların ayakkabılarıma takılmıştı. ‘Fakirlik ayıp değil ama aşağılatır seni.’ Diyen atalarımız yanılmamış. Utançtan delicesine gülmeye başladığımı anımsıyorum.”
●Refik Durbaş’ın “Şiirin Gizli Tarihi” kitabında anlattığı üzere Nazım Hikmet, oğluna mektuplardan birinde Orhan Veli’nin “şekil yobazlığı yaptığını” yazar. Bunun üzerine Veli, Garip şiirinin Nazım Hikmet şiirlerinden daha üstün ve ileri olduğunu söyler. Ama daha sonra Veli, Nazım Hikmet için bir şiir yazar ve çıkarılması için üç günlük açlık grevine girer. Hikmet de karşılığını güzel bir şiirle verir.
Ne yazarsak yazalım, Orhan Kemal’in de dediği gibi "ona layık şekilde yazamayacağız. Kaç anı toplarsak toplayalım onu hiçbir zaman tam olarak anlatmış olamayacağız. İyisi mi hayatta duracağımız yere konuşlanırken onu örnek alalım. O neyin karşısında durduysa onun karşısında; neyin yanında durduysa onun yanında duralım."
Nazım en çok Vera’yı mı sevdi bilemeyeceğiz ama en güzelini Vera söylemiş olmalı; Bahtiyar ol Nazım!
son söz yerine bir 
Nazım Hikmet Ran şiiri ile bitirelim...!
Sevgilim,
bu ayak sesleri, bu katliâmda
hürriyetimi, ekmeğimi ve seni kaybettiğim oldu,
fakat açlığın, karanlığın ve çığlıkların içinden
güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
gelecek günlere güvenimi kaybetmedim hiçbir zaman…
Eski bir inceleme güncellemek yerine tekrar paylaştım
·
3 artı 1'leme
·549 görüntüleme
Seni Düşünmek
“Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
Ben artık şarkı dinlemek değil
Şarkı söylemek istiyorum…”
Nazım Hikmet RAN
(En sevdiklerimden)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.