BEN,AMİR,SİNAN AKYÜZ,224 sayfa “Lütfen o kağıda şunları yazar mısınız?Adı Amir.Henüz yirmi yaşında.Aklı var,yüreği yok.Ve her şeyden önemlisi,o bir nefret çocuğu.” İncir Kuşları ve Meyra romanının devam niteliğindeki bu kitabı,yazarı ilk kez okuyacak olanların çok zorlanacağından ve bu kadar da abartılmaz diyeceğinden eminim.Ama ne yazık ki kitap ne kurgu ne de anlatılanlar abartı.1995 Bosna Soykırımı ve Srebrenica olaylarını yaşayanlar,sistematik şekilde tecavüze uğrayanlar unutabilir mi yapılanları… Unutulur mu bu soykırım?Avrupa’nın ortasında kalmış tek Müslüman ülke Bosna’yı ve Boşnak halkını yok etmek için Sırplar tarafından sistematik bir şekilde planlanmış,başta Birleşmiş Milletler,Hollanda ve Fransa’nın yardımları ile gerçekleştirilmiş bir katliam. Sözde modern ,insan haklarına değer veren daha doğrusu değer veriyormuş gibi gözüken iki yüzlü medeni Avrupa devletleri ! bu savaşa göz yummuşlardır. Onlar savaşın ve soykırımın ağır yükünü omuzlarında taşıyan çocuklar… Her yerde olmalarına rağmen aslında kimler olduğu bilinmeyen ruhu yaralı çocuklar… Amir ve yüzlercesi…Anneleri tecavüz kamplarında zorla hamile bırakılmışlar hatta bir gece de onlarca insanın tacizine uğramış,babalarının kim olduğunu bile bilmedikleri çocuklar doğurmuşlar,doğurmak zorunda kalmışlar.Ne için,Sırpların ,Çetniklerin büyük millet olma arzusu uğruna… Yaşadıkları bu korkunç olaylar sonucu doğurdukları çocuklarda onlar için bir kara lekedir,kolaylıkla vazgeçebildikleri,o çocuğa baktıkça yaşadıkları olayları unutamayan ruhu hasarlı kadınlar… Amir de bu çocuklardan biri,savaşın unutulan çocuğu,bir piç ve hiç. On yıl önce bir mahalle maçında arkadaşı ile yaptığı tartışmada öğreniyor bir Çetni piçi olduğunu.O zamana kadar anne baba bildiği kişilerin ondan sakladığı sırrı öğrendiğinde büyük bir şok yaşıyor ve 28 yaşına kadar bu şokun etkisi geçmiyor.Hayatı kördüğüm,darmadağın olmuş vaziyette.En sonunda bir psikoloğa gitmeye karar veriyor ve psikologla yaptığı konuşmalar onu biraz iç dünyasından çıkarıp annesini aramaya ve onunla yüzleşmeye itiyor. Çok zor verdiği bu kararla gerçek annesinin karşısına çıktığında ikinci şoku yaşıyor.Anne onu asla kabul etmiyor ve istemiyor.Gerçekleri onun yüzüne haykırdığında ,biyolojik babasının kim olduğunu söylediğinde artık son kararını veriyor…. Ya bu kabuslar içinde ömrünü geçirecek ya da babasını bulup…..????? “Adalet yerini bulduğuna göre bence sonu iyi biten her şey güzeldir,ya sizce?” “Anneler”,dedim birden hıçkırıklara boğularak,”çocuklarının meleğidir!Keşke sen de benim meleğim olabilseydin.” “Biz bu hayatın kurbanlarıyız.Ne sen suçlusun ne de ben…”

Ben AmirSinan Akyüz · Alfa Yayıncılık · 2023618 okunma

·

265 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.