Ben Amir
Sinan Akyüz“Seni,” diye sürdürdü konuşmasını, “doğurdum ama hiç doğurmamış saydım. Hiç benim olmamış gibisin. Çünkü sen benim alnımdaki kara bir lekesin!”
Birden tüylerim diken diken oldu.
“Hayır,” diye haykırdım, “hayır… Ben kara bir leke değilim. Ben bir piç değilim. Ben bir lanet değilim. Ben bir şerefsiz değilim. Ben sadece hasarlı biriyim. Ben sadece ruhu yaralı biriyim. Tıpkı senin gibi anne.”
Yüz binlerce insanın katledildiği Bosna Savaşı’nın en büyük mağdurlarıydı onlar. Yaşadıkları işkence ve tecavüzleri unutmaları mümkün değildi. İsteseler de unutamazlardı. “Tecavüz kampları” denilen yerlerde zorla hamile bırakılmışlardı. Binlerce çocuk işte böyle dünyaya geldi: “Görünmeyen” ve “unutulan” çocuklar… Savaşın ve soykırımın ağır yükünü omuzlarında taşıyan çocuklar… Her yerde olmalarına rağmen aslında kimler olduğu bilinmeyen ruhu yaralı çocuklar…
İncir Kuşları ve Meyra’nın yazarı Sinan Akyüz’den bu kez Bosna Savaşı sonrası yaşananları anlatan son roman:
Ben, Amir Savaşın Unutulan Çocuğu.
224 sayfa
Yorumlar ve İncelemeler
“Ben Amir, Savaşın Unutulan Çocuğu…”
‘İçim hâlâ yaralı, çünkü Bosna’yım ben.
Kader bazı insanların ruhunda derin yaralar açar.’
Kalemini çok beğendiğim, kitaplarını keyifle okuduğum 
Sinan Akyüz’ün son romanı.
Beni takip edenler az çok bilirler; 2. Dünya Savaşı, Soykırım, Naziler, Boşnak Harbi gibi konuları içeren kitapları okumayı severim. Her ne kadar okurken içim gitse de, yine de merak ederim.
Yazarın daha önce okuduğum kitapları İncir Kuşları ve Meyra’nın devamı gibi görebiliriz bu kitabı. Hikâye 1992-1996 senelerinde yaşanan Bosna Savaşının sonrasını anlatıyor. Bilhassa Sırplar tarafından müslüman kadınlara yapılan çirkin muameleleri ayrıntılarıyla anlatması, insanı okurken zorluyor. Gerçek bir yaşam öyküsünden esinlenerek yazılmış. Her ne kadar geçmişten bir katliamı anlatsa da, şu anda farklı coğrafyalarda yaşanılan benzer durumlara bakarsak, insanlık bir adım yol katledememiş diyebiliriz..
Tüylerimi diken diken eden alıntı:
‘Seni,’ diye sürdürdü konuşmasını, ‘doğurdum ama, hiç doğurmamış saydım. Hiç benim olmamış gibisin, çünkü sen benim alnımdaki kara bir lekesin.’
‘Hayır,’ diye haykırdım. ‘Hayır. Ben kara bir leke değilim. Ben bir lanet değilim. Ben sadece hasarlı biriyim. Ben sadece ruhu yaralı biriyim. Tıpkı senin gibi, Anne!’
Binlerce çocuk işte böyle dünyaya geldi, tıpkı kitabın kahramanı Amir gibi. Anneleri ‘tecavüz kampları’ denilen yerlerde zorla hamile bırakılmıştı. Onlar da istenmeyerek dünyaya getirilen, ruhu yaralı, soykırımın ağır yükünü omuzlarında taşıyan, unutulan çocuklardı.
Dehşet ve ibretle okuyunuz…
ZALİMLER İÇİN YAŞASIN CEHENNEM !
Peri Gazozu adlı kitabında 
Ercan Kesal diyor ki; "Hiç, birileriyle aynı dünyada yaşamaktan utanç duydunuz mu?"
Evet,bu kitabı okuyunca kalbi kapkara ,zalimlerle dolu insan insanlarla aynı dünyada olmaktan utanç duyuyor insan.Burda adı Sırp,başka yerde İsrail ya da ....Şu kısacık ömrümüzde bu neyin hırsı. İnsanca yaşamak varken!
Çaresizliği, acıyı, adaletsizliği kalbiniz bin parçaya ayrılmış olarak okuyorsunuz.
“Ben Amir: Savaşın Unutulan Çocuğu kitabını o kadar çok beğendim ki tarif etmek zor! Sinan Akyüz’ün kalemi gerçekten insanın yüreğine dokunuyor. Amir’in yaşadıkları beni derinden etkiledi; her sayfada kendimi hikâyenin içinde hissettim. Savaşın yıkıcı etkilerini bir çocuğun gözünden bu kadar çarpıcı bir şekilde anlatmak inanılmaz bir yetenek. Kitabı okurken hem duygulandım hem de hayat üzerine yeniden düşündüm. Uzun zamandır bir roman beni böyle sarsmamıştı. Herkesin okuması gereken, unutulmaz bir eser.” 
Ben Amir Sinan Akyüz
Yazar Hakkında
Sinan AkyüzYazar · 22 kitap
Nisan 1972'de Iğdır'da doğdu. Orta ve lise öğrenimini çeşitli okullarda tamamladı. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik Bölümü'nden mezun oldu. Yirmi üç yaşında gazeteciliğe başladı. Gazeteciliğin hemen hemen her kademesinde çalıştı. Daha sonra gazeteciliğe ara verip Almanya'ya gitti. Bir süre sonra tekrar İstanbul'a döndü. 1996'da Sabah Gazetesi'nin dergi grubunda çalışmaya başladı. O dönem fotoğrafla tanıştı. Birçok yayın organına moda ve portre fotoğrafları çekti. 1999'da Sabah Gazetesi'nin hafta sonu eklerinde çalışmaya başladı. 2001'de fotoğrafçılık mesleğine ara verip ağırlıklı olarak kitap yazdı. 2006 yılında ise Takvim Gazetesi'nde köşe yazarlığına başladı. Şu anda Takvim Gazetesi'nde köşe yazılarına devam ediyor. Ayşen Akyüz ile evli olan yazar, ikiz erkek çocuk babası.
