Gönderi
Açıkçası sırf adında kahve olduğu için ( yok canım ne kahve bağımlılığı) yüksek beklentilerle başlamadığım bu kitap beklediğimden iyi çıktı. Hatta bir kere okumaya başlayıp birkaç sayfa okuduktan sonra sıkılıp bırakmıştım. Hâlbuki sürükleyiciydi,dün 60 bugün ise 140 sayfa okuyup bitirdim.
Kitapta Tokyo'nun ara sokaklarından birinde bulunan 140 yıllık bir kafeden öyküler bulunuyor. Bu kafenin özelliği ise kafedeki bir sandalyenin insanlara zaman yolculuğu yapma fırsat sunması. İsterseniz geçmişe, isterseniz geleceğe gidebiliyorsunuz. Fakat kuralları katı olduğu için herkes cesaret edemiyor.
Karakterlerden yansıdığı için olsa gerek,kafeden aldığım buram buram samimiyet havası var. Az karakter var ama hepsinin sıra sıra duygusal yaşam hikayelerine tanık oluyoruz.
Özellikle son hikâye beni çok etkiledi. Aşırı sulugöz bir insan olduğum için mi yoksa hikâye gerçekten duygusal olduğu için mi bilemiyorum ama gözyaşlarıma hâkim olamadım.
İncelemeyi kitabın meşhur sözü ile bitirmek istiyorum,"Kahveyi soğumadan önce iç.".
·
158 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.