Ben! Ben ki her türlü ahlaktan muaf, müneccim ya da melek olduğumu söylerdim, toprağa ayak bastım, arayacağım bir görev, kucaklayacağım kaba bir gerçeklik var.
Neşideler bitti artık: Geri dönmek yok atılan adımdan. Katı gece! Yüzümde tütüyor kurumuş kan,
Hiçbir şey yok ardımda, şu korkunç ağaççıktan gayrı!.. Ruhsal kavga da insanlarınki kadar hoyrat; ama adalet kuruntusu sadece Tanrı'nın keyfidir.
Yine de uyanış bu. İçimize dolan gücü ve gerçek sevecenliği kabullenelim bütünüyle. Ve şafak vaktinde, ateşli bir sabırla silahlanmış, gireceğiz görkemli şehirlere
Rimbaud
·
139 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.