"Kötülüğün işlevi iyiliğin belirgin şekilde açığa çıkmasını ve nihai zaferini sağlamak olduğundan, kötülüğün bizzat tabiatı itibariyle kendi nefyine mahkum olduğunu, iyiliğin ya "mekansal" ya da "zamansal" yokluğunu temsil eden kötülüğün bu yokluğa -ki varlığın yokluğudur ve dolayısıyla hiçliktir - raci olduğunu söyleyebiliriz..."