Beden ruhun zindanıdır. Beni şimdi ona bağlayan zincirleri neden koparıp atmayayım, ruh ve beden neden birbirine hoşçakal demesin? Böylece ruhum ülkede ve bu gökyüzünde
özgürce, aylak aylak dolaşabilir. Evet, canı nereye isterse bedenin
bitmez tükenmez sınırlamaları olmadan gidebilmek: Susadım,
içecek su istiyorum; açım, yemek istiyorum; çıplağım, kıyafete
ihtiyacım var; yağmurda açıkta kaldım, barınağa ihtiyacım var;
hastayım, doktor bulmalıyım. Otobüse binmeliyim ama param
yok. Okul ücretlerini, vergileri ödemeliyim ... Her şeye boşverip
çekip gitmek daha kolay değil mi?