Aslında yerle gök bir;
Ha göğe çıkmışız,
Ha girmişiz yerin dibine…
Kimileri ister ona yaşayacak bir yar,
Kimileri ise o yardan kendin atar.
Ha toprak üstünde kurumuş ağaç
Ha yer altında konuşan ceset.
Sanmışız dirilecek beden aşk ile,
Hayat olmuşuz çiçeğe, böceğe.
Yalnızlığa kurmuşuz çilingir sofrası.
Uçanı görmezmiş bakan,
Kendine konuşur sensiz deli.
Bir kitapta okudum avcıyı
Toprak tuzak,
Gök kafes;
Nereye gidersen git esirsin,
Sensizsin.
Yarım bırakmışız sevmeyi
Aç kalkmışız sofradan yarına.
Herkes konuşmuş,
Aşk ölmüş
Ha göğe çıkmışız
Ha girmişiz yerin dibine.
SENSİZ…