O çılgın günün ve ondan daha çılgın geçen gecenin ardından hem evimin hem arabamın kurtulmasının bir mucize olduğuna inandım. Ancak zaman geçtikçe aslında hiçbir şeyin kurtarılamadığını fark ettim. Daha doğrusu henüz veda vakti gelmemişti. Veda dediğin yavaşça gelmeliydi, her zerremde hissetmeliydim, ta ki bu şehirde, ölmüş ve bedenleri parçalanmış insanlar, tahrip edilmiş binalar ve unutulmuş bir çocukluk dışında, bana ait hiçbir şeyin kalmadığını idrak edene kadar.
Sayfa 46
·
36 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.