Zweig’ın romanının bu kadar muazzam olabileceğini düşünmemiştim. Yani Zweig’ın kaleminin ne kadar güçlü olduğunu öykülerini okumuş herkes zaten biliyor ama bu derece iyi olmasını beklememiştim, beklentimin çok üzerindeydi. Karakterlerin betimlemeleri, duygu ve düşüncelerin aktarımı, Hofmiller’ın iç dünyasının bu kadar ayrıntılı, gerçekçi ve kusursuz yansıtılması beni etkiledi. Ülkemizde Zweig denince akla ilk olarak öyküleri geliyor. Elbette onlar da çok güzel ancak benim Zweig’dan gözdem bu kitap oldu. Maalesef öykülerinin gölgesinde kalmış, keşfedilmemiş bir roman. İçerik olarak -buradan sonra spoiler olabilir- beni son 200 sayfa ahlaki ikileme düşürdü. Zaten karakter de bu ikileme düştü. Ya sizi seven ama sizin sevmediğiniz birini sevmek için kendinizi zorlayacak, karşılığında kişiliğinizi, mutluluğunuzu kaybedecek ancak o kişiyi hayata bağlayacaksınız ya da o kişiyi reddedecek, kaçacak, muhtemelen o kişiyi hayattan koparacak ve kendinizi hayatınız boyunca suçlu hissedeceksiniz ama özgür olacaksınız. Okurken sürekli ikilemde kaldım. Edith ile de Hofmiller ile de tam olarak empati yapamadım ancak kitabı Hofmiller karakterinin anlatımıyla okuduğumuz için onunla bir tık daha empati yapmış, onu daha iyi anlayabilmiş olabilirim. Ayrıca Edith’in kitabın ortalarında Hofmiller’a davranışlarını eğer Hofmiller Edith’e yapmış olsaydı çok büyük olay olurdu, cinsiyet eşitsizliğini bir kez daha bu romanda görmüş olduk. Bir kadının bir erkeği reddetmesi çok olağanken bir erkeğin bunu yapmasını suç gibi gören hatta kadının aşkını kabul etmesi konusunda psikolojik baskı yapan bir toplum. Tabii bu baskıda Edith’in özel durumu da etkili olabilir. Bilemiyorum hala ikilemdeyim. Yine de böyle konularda eşitlik olması gerektiğine inanıyorum. Hiç kimse bir başkasını sevmek zorunda bırakılmamalı, zorla sevgi olmaz ki…

Sabırsız YürekStefan Zweig · Can Yayınları · 20146,2bin okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

kübra